Jak działa denosumab?

Denosumab jest receptorem aktywatora jądrowego czynnika κB (RANK), który jest ludzkim przeciwciałem monoklonalnym (IgG2). Jest to lek z grupy farmakoterapeutycznej, stosowany w chorobach kości. Działa na strukturę i mineralizację kości. Jego główne zastosowanie polega na zapobieganiu resorpcji kości. W tym artykule omówimy szczegółowo mechanizm działania denosumabu oraz jego farmakokinetykę.

Mechanizm działania denosumabu

Denosumab ma bardzo specyficzne i silne powinowactwo do ligandu RANKL. Działa przez zapobieganie aktywacji receptora RANK na powierzchni prekursorów osteoklastów. Skutkiem jest hamowanie powstawania, funkcjonowania i przeżycia osteoklastów. W konsekwencji, resorpcja kości korowej i beleczkowej jest zredukowana.

Leczenie denosumabem powoduje szybkie spowolnienie obrotu kostnego. Po trzech dniach leczenia, stężenie C-telopeptydów typu 1 (CTX) w surowicy, które są markerem resorpcji kości, spada o 85%. Ta redukcja utrzymuje się przez cały okres między podaniem kolejnych dawek. Zmniejszenie wartości CTX jest częściowo odwracalne, co wskazuje na możliwość odwrócenia działania na przebudowę kości po zmniejszeniu jego stężenia w surowicy. Po dziewięciu miesiącach od ostatniej dawki, markery obrotu kostnego zazwyczaj wracają do wartości sprzed leczenia.

Farmakokinetyka denosumabu

Denosumab jest szybko wchłaniany po podskórnym podaniu. Po podaniu dawki 1,0 mg/kg mc., zbliżonej do zatwierdzonej dawki 60 mg, pole pod krzywą AUC wynosi 78% w porównaniu z dożylnym podaniem dawki tej samej wielkości. Maksymalne stężenie denosumabu w surowicy (Cmax), wynoszące 6 μg/ml, występuje po około dziesięciu dniach.

Denosumab składa się wyłącznie z aminokwasów i węglowodanów, podobnie jak immunoglobulina naturalna. Nie jest prawdopodobne, aby był metabolizowany w wątrobie. Oczekuje się, że denosumab będzie rozkładany na małe peptydy i pojedyncze aminokwasy, podobnie jak immunoglobuliny.

Po osiągnięciu maksymalnego stężenia, stężenie denosumabu w surowicy zmniejsza się, z okresem półtrwania wynoszącym około 26 dni. Po upływie sześciu miesięcy od podania dawki, stężenia denosumabu były nieoznaczalne u 53% pacjentów.

Podsumowanie

Denosumab jest skutecznym lekiem stosowanym w leczeniu chorób kości, takich jak osteoporoza. Jego główne działanie polega na hamowaniu resorpcji kości poprzez blokowanie aktywacji RANK na powierzchni osteoklastów. Jego farmakokinetyka jest dobrze zrozumiana, z szybkim wchłanianiem po podaniu podskórnym i długim okresem półtrwania. Jest to kluczowy lek w zarządzaniu zdrowiem kości u pacjentów wymagających opieki medycznej.